Γκομπινό, Ζοζέφ Αρτίρ, κόμης του-

(Joseph Artur, comte de Gobineau, Βιλ ντ’ Αβρέ, Μπορντό 1816 – Τορίνο 1882). Γάλλος διπλωμάτης και συγγραφέας. Άρχισε τη διπλωματική του σταδιοδρομία το 1851 ως γραμματέας πρεσβείας στη Βέρνη και αργότερα υπηρέτησε σε διάφορες πρωτεύουσες της Ευρώπης, της Εγγύς Ανατολής κ.α. Το 1864 υπηρέτησε στην Αθήνα. Παράλληλα δημοσίευσε διάφορα έργα που αρχικά προκάλεσαν πολλές επικρίσεις (αργότερα όμως η κριτική επαινούσε τις ικανότητες του Γ. να διεισδύει με οδηγό τη διαίσθησή του, στον κόσμο της Ανατολής), γιατί οι αρχαιολογικές και εθνολογικές του γνώσεις δεν θεμελίωναν τα επιχειρήματά του. Στη σειρά αυτή των έργων αναφέρονται τα: Τρία χρόνια στην Ασία (1859), Μελέτη των σφηνοειδών γραφών (1864), Οι θρησκείες και οι φιλόσοφοι στην κεντρική Ασία (1866) και Ιστορία των Περσών (1869), στο οποίο υποστήριζε ότι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς μεροληπτούσαν όταν περιέγραφαν τους Περσικούς πολέμους και ότι ήταν δυστύχημα για την ανθρωπότητα η ήττα των Περσών, που τους θεωρούσε τον ευγενέστερο τύπο των Αρίων. Το έργο όμως που τον απασχόλησε περισσότερο ήταν το Δοκίμιο για την ανισότητα των ανθρώπινων φυλών (1854), όπου προσπάθησε να αποδείξει ότι τα έμφυτα χαρακτηριστικά είναι εντελώς διαφορετικά σε κάθε εθνική ομάδα. Η θεωρία αυτή καταπολεμήθηκε όταν πρωτοεμφανίστηκε, αλλά αργότερα άσκησε μεγάλη επίδραση στους παγγερμανιστές και οι ναζί στήριξαν σε αυτήν, καθώς και στις θεωρίες του Σπένγκλερ και άλλων, τις δικές τους θεωρίες για την κυρίαρχη φυλή των Γερμανών Αρίων. Στο όνομα του δόγματος αυτού, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι ναζιστές διέπραξαν τα εγκλήματα γενοκτονίας –φυλετικής επιλογής γι’ αυτούς– εναντίον άλλων λαών. Έγραψε επίσης αρκετά μυθιστορήματα και διηγήματα όπως: Οι Πλειάδες (1874), τα Ασιατικά διηγήματα (1876), Ακριβή Φραγκοπούλου κ.ά.